اینجا عطر بهشت شامه‌ات را نوازش می‌دهد... اینجایی فارغ از هر چیزی، مبهوت نگاه‌شان می‌شوی... نگاهی از جنس دلتنگی، چشم انتظاری، مهربانی، نا‌امیدی و بی‌قراری... کیلومتر‌ها دور‌تر از تهران... از شلوغی شهر خبری نیست...اینجا تنهایی به وجودت رسوخ می‌کند... اغلب پدران و مادرانی را می‌بینی که سال‌های آخر زندگی شان را در یک اتاق می‌گذارند.... در غربت و تنهایی به پنجره اتاقی تهی از معرفت و خالی از گرمای آغوشی گرم، خاطره بازی می‌کنند... اینجا کهریزک است... بهشتِ قدمگاه مادران و خلوتگاه پدران فراموش شده سرزمین من و تو...

بازدید نوروزی سفیران زندگی از تعدادی پدران و مادران تنهای کهریزک، در روز 5فروردین 1394 روایتی بود از آنها که فراموش شده اند و قطار زندگی شان به ایستگاه کهریزک رسیده است و در خلوت غم بارشان روزگار میگذرانند...

جای فرزندان آنها که یادشان رفته بهشت اینجاست، خالی...